Φανταστείτε ότι ξυπνάτε μια ημέρα σε μια χώρα όπου Κατοικούν σχεδόν αποκλειστικά γίγαντες. Δίχως άλλο, στην αρχή Θα τρομάζατε και ο εκκωφαντικός ήχος των δυνατών θορύβων, σε συνδυασμό με το συναίσθημα της ανασφάλειας, Θα έμενε μαζί σας για πάντα. Μετά από ένα διάστημα, Θα συνειδητοποιούσατε ότι πολλοί γίγαντες φαίνονται φιλικοί και πως ένας συγκεκριμένος γίγαντας ενδιαφέρεται για την ασφάλεια και την ευημερία σας.
Μετά, φανταστείτε ότι μια ημέρα, χωρίς συγκεκριμένο λόγο, ο γίγαντας που είχατε μάθει να εμπιστεύεστε απολύτως σας φώναζε, σας απειλούσε, ή ακόμα και σας χτυπούσε. Πώς θα νιώθατε ξανά ασφαλής στον κόσμο των γιγάντων; Πρέπει να υπάρχουν κάποιοι νόμοι της χώρας, ή κάποιοι κανονισμοί που Θα μπορούσατε να μάθετε για να επιβιώσετε...
Μια ημέρα, γνωρίζετε Κάποιους άλλους μικρόσωμους ανθρώπους. Φαίνονται να είναι όπως εσείς και, με τη συντροφιά τους, αισθάνεστε αμέσως περισσότερο ασφαλής. Μερικοί απ’ αυτούς ισχυρίζονται ότι γνωρίζουν τους νόμους της χώρας και μοιράζονται τις γνώσεις τους μαζί σας. Σε συνδυασμό με τις πληροφορίες που έχετε συγκεντρώσει παρακολουθώντας τους γίγαντες και ακούγοντας τους να σας διδάσκουν με τη στεντόρεια φωνή τους, αρχίζετε να καταλαβαίνετε τι πρέπει να κάνετε και τι δεν πρέπει να κάνετε για να παραμείνετε ασφαλής.
Κάνετε ό,τι σας λένε. Είναι πιο εύκολο να συμφωνείτε μαζί τους. Μην κλαίτε. Μην αντιστέκεστε. Μελετάτε σκληρά. Βρείτε ό,τι σας λένε.
Η λίστα γίνεται μεγαλύτερη καθώς το κάποτε μικροσκοπικό σώμα σας μεγαλώνει (σίγουρα χάρη στις Θρεπτικές αξίες του φαγητού που παράγεται στη χώρα των γιγάντων) και, τελικά, συνειδητοποιείτε ότι δεν υπάρχει πια κανένας γίγαντας.
Και μια μέρα ξυπνάτε και ένα μικροσκοπικό, τοσοδούλη πλάσμα σάς κοιτάζει. Έχει ξυπνήσει σε μια χώρα γιγάντων. Και επειδή το αγαπάτε, αρχίζετε να το διδάσκετε όσα μάθατε για να επιβιώσει σε τούτη τη χώρα των γιγάντων.
Κι έτσι, ο κύκλος συνεχίζεται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου